به نقل از «ایسکانیوز»

استاد دیندار و دلسوز، شاگردان را فرزندان خویش می داند

تاریخ انتشار: ۱۴ تیر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۱۴۱۰۲۸

به گزارش گروه دانشگاه ایسکانیوز، مراسم طرح ملی اعتلا در دانشگاه آزاد اسلامی با قرائت پیام حضرت آیت الله مکارم شیرازی مرجع تقلید شیعیان توسط حجت الاسلام والمسلمین دکتر محمد شریفانی مسئول دفتر نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه آزاد اسلامی برگزار شد.

طرح ملی اعتلا در دانشگاه آزاد اردبیل برگزار شد

متن پیام به شرح زیر است:

بسم الله الرحمن الرحیم 

در آغاز از همه مسئولین و برگزارکنندگان و شرکت کنندگان این دوره تشکر و قدردانی نموده و امیدوارم این سلسله برنامه ها در جهت تعالی افکار و اندیشه اساتید و دانشجویان عزیز تأثیرگذار بوده و سبب رشد و ارتقای آنان شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

دین مبین اسلام و مکتب متعالی اهل بیت (علیهم السلام) همواره مردم را به اجابت دعوت خداوند و پیامبر اکرم (ص) که آنان را به حیات طیبه فرا می خوانند، دعوت کرده است. حیات طیبه ترکیبی از اعتقاد صحیح و عمل صالح است که نیت ها و اراده ها در رسیدن به آن نقش مهمی دارد.

انسان های مومن زندگی مادی خویش را در این دنیا بر پایه اعتقادات و باورهای درست بنا می کنند و عبادت خداوند و اعمال صالح، آنان را ارتقا می بخشد تا به قرب حق تعالی نزدیک شوند. با این حال خداوند از آنها خواسته تا فردایشان بهتر از امروز باشد و از ترقی و تعالی در زندگی، غافل نشوند. بخش مهمی از این امر، مرهون تعمق در اندیشه های دینی و تقویت انگیزه های ایمانی است که در نسل های مختلف و به میزان قابل توجهی در رابطه میان استاد و شاگرد شکل می گیرد.

استاد دیندار و دلسوز، شاگردان را فرزندان خویش می داند و علاوه بر پیشرفت علمی، به تعالی دینی و اخلاقی آنان نیز اهتمام دارد. دغدغه او ارتقای معرفت و دیانت شاگردان است و علاوه بر آنکه خود به وظایف دینی التزام داشته، شاگردان را نیز بدان رهنمون می سازد و اندیشه و انگیزه آنان را ارتقا می دهد.

خوب به خاطر دارم که یکی از مشوق های من برای ورود به طلبگی و آشنایی ویژه با معارف دینی و پیگیری مسیر اجتهاد، دبیر علوم طبیعی بود؛ مردی متدین و آگاه که در کنار انجام وظیفه تدریس به تربیت دینی و اجتماعی شاگردانش می پرداخت.

در این دوران، ابزار فراوانی از جمله فضای مجازی فرزندانمان و خصوصاً دانش آموزان و دانشجویان را تهدید می کند. دام ها اشکال گوناگونی یافته و دسترسی به آن آسان شده است، که بی تردید محافظت از چنین نسلی نیازمند ارتقای معرفت و تقویت بنیان های دینی و اعتقادی آنان و آگاهی از حقایق عالم است.

درخواست من از همه اساتید این است که نسبت به تهدیدها و آسیب ها، حساس بوده و در گام نخست خود را مجهز نموده و سپس از افکار و اعتقادات فرزندان این سرزمین نگاهبانی نمایند.

در پایان بار دیگر از خداوند منان برای نسل جوان مان، دیانت و معنویت و برای همه خادمان راه تربیت و هدایت خصوصاً کسانی که در شکل گیری و تداوم این برنامه مشارکت دارند توفیقات روزافزون مسالت داشته و امیدوارم مشمول توفیقات و عنایات الهی قرار گیرند. ان شاءالله تعالی 

والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته

قم ـ ناصر مکارم شیرازی 

در ادامه این مراسم حجت الاسلام والمسلمین دکتر شریفانی همچنین به آیات 9 تا 128 سوره توبه اشاره کرد و گفت: در این آیات به مولفه های استاد اشاره شده  که از جمله آنها این است که استاد باید دلسوزانه و طبیبانه پیام رسان بوده، کلاس درس را با طراوات و زنده دلی اداره کند. 

وی افزود: همچنین استاد باید مردم شناس بوده و درد مردم را درک کند. استاد باید متواضع بوده و خود را بدهکار مردم بداند. مهربانی اساس کار معلمی است. استادی، استاد است که کریمانه، سریع و بدون اینکه کسی متوجه شود، گره های زندگی افراد را برطرف کند. 

انتهای پیام/

حمید انصاری کد خبر: 1188337 برچسب‌ها ناصر مکارم شیرازی

منبع: ایسکانیوز

کلیدواژه: ناصر مکارم شیرازی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iscanews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسکانیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۱۴۱۰۲۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

فقط یکی از معلم‌ها می‌داند

‌خبرگزاری مهر، گروه مجله _ مرتضی درخشان: اینکه یک پسر در آینده چه‌کاره می‌شود را می‌توان اول از همه از خودش پرسید و پاسخی که دریافت می‌کنید اغلب خلبان، پزشک یا مهندس است. البته ضمن احترام به صنف «لاستیک فروشان»، این قاعده، استثنائاتی مثل آن لاستیک فروش محترم هم دارد؛ اما این پاسخ اصلاً معتبر نیست، شما باید از افراد دیگر هم بپرسید، هرچند، در آنها هم پاسخ کلیشه‌ای بسیار دیده می‌شود.

مثلاً در زمان ما پدر و مادرها مصرّاََ معتقد بودند که ضمن احترام به شغل شریف «حمالی»، ما نهایتاً حمال می‌شویم که البته بعضی اعتقاد داشتند که همان موقع حمال هستیم که البته با پیشرفت تکنولوژی و آشنایی پدر و مادرها با مشاغل جدید امروزه این رویه تغییر کرده و بخصوص مادرها معتقدند که بچه‌ها «یک چیزی» می‌شوند که آن یک چیز حتماً حمال نیست.

خاله‌ها و دایی‌ها معتقد بودند که این بچه هوش سرشاری دارد و ضمن احترام به «یک جایی»، یک روز این بچه به یک جایی می‌رسد! البته اگر شما رقیب فرزندان آن‌ها بودید ضمن احترام به «هیچ جا» شما به هیچ جا نمی‌رسیدید.

عموها و عمه‌ها خیلی متأثر از رفتار پدر و مادر شما آینده شما را ترسیم می‌کردند و اگر شما را دوست داشتند می‌گفتند که این بچه خیلی «باهوش» است و ضمن احترام به مقام شامخ «پدر»، یک روزی مثل پدرش یک چیزی می‌شود، اما اگر پدر شما و همسرش را دوست نداشتند، ضمن احترام مجدد به مقام شامخ «پدر» می‌گفتند، این هم مثل پدرش هیچ چیز نمی‌شود.

بهترین روش برای فهمیدن آینده فرزندان، جست‌وجو در بین معلم‌های مدرسه بود. نه اینکه معلم‌ها بدانند؛ اما یکی از معلم‌ها معمولاً می‌فهمید. شما باید بگردید و برای هر دانش‌آموز آن معلم خاص را پیدا کنید.

از نظر مشاوران مدرسه که همه دانش‌آموزان اگر با همین روند ادامه بدهند ضمن احترام به «مشکلات جدی»، در آخر سال به مشکلات جدی بر می‌خورند. معلم‌ها هم اغلب معتقدند که ضمن احترام به «زندانیان و خلافکاران»، دانش‌آموزان آخرش از راه به‌در می‌شوند و از این حرف‌ها! اما یک معلم هست که انگار همه‌چیز را می‌فهمد، یکی که هر دانش‌آموز یکی برای خودش دارد و مال من «علیرضا افخمی» بود؛ معلم ریاضی سال اول دبیرستان.

من استعداد خاصی در فیزیک، هندسه و ورزش داشتم، خودم در کودکی فکر می‌کردم که فضانورد بشوم، در راهنمایی تصورم این بود که مدیر یک جایی خواهم شد، اما در دبیرستان، وقتی آقای افخمی به ما موضوع تحقیق داد که یک جوان چه خصوصیاتی باید داشته باشد، وقتی نتیجه کارها را بررسی کرد و به کلاس برگشت از یک ساعت و نیم زمان کلاس، حدود یک ساعت در مورد تحقیق من صحبت کرد. نه اینکه از تحقیق خوشش آمده باشد، نه! از یک جمله خوشش آمده بود. من یک جایی از این تحقیق برای نقل قول از پدرم نوشته بودم: «پدرم می‌گوید…» و همین جمله شده بود موضوع کلاس ما!

اصلاً قواعد تحقیق را رعایت نکرده بودم، حتی حرف مهمی هم در تحقیقات من نبود. علیرضا افخمیِ جوان، که خیلی لاغر بود و ریش کوتاه یک دستی داشت از این شکل نقل قول من خوشش آمده بود. او همان معلم من بود که فهمید قرار است چه‌کاره شوم، اما من همیشه با او «ارّه بده و تیشه بگیر» بودم. نهایتاً روزی که فهمیدم او درست فهمیده بود، دوست داشتم اینها را برایش بنویسم و بخوانم، اما سرطان این حسرت را به دل من گذاشت و آقای افخمی را توی بیمارستان پیدا کرد و با خودش برد.

خیلی دوست نبودیم، اما می‌توانستیم در پیری دوستان خوبی باشیم. مثل بعضی‌ها که این روزها دوستان خوبی برای هم شدیم. «علیرضا افخمی» خیلی شاگرد داشت، حتی شاید وقتی بعد از مدت‌ها من را می‌دید نمی‌شناخت، اما من فقط و فقط یک افخمی داشتم…

کد خبر 6094247